اهدای جنین
اهدای جنین در مواقعی مورد استفاده قرار می گیرد که زوجین توانایی باوری نداشته و صاحب فرزند نشوند. در واقع بهتر است بگوییم زمانی که لقاح تخمک و اسپرم برای برای زوج گیرنده نباشد گفته می شود که برای بارداری از اهدای جنین استفاده شده است.
کاربرد اهدای جنین
از روش اهدای جنين در دوحالت استفاده می شود :
1ـ در مواردی که مرد توانایی تولید اسپرم را نه در نمونه مایع منی و نه در بیوپسی بیضه ها نداشته و نتیجه گرفته می شود که مشکل ناباروری از سمت مرد است . در این حالت از اهدای جنين استفاده می شود.
2ـ زمانی که در بارداری خطر انتقال بیماری های ژنتیکی مانند هموفیلی، دیستروفی عضلانی دوشن و یا ناهنجاری های مادرزادی به نسل های بعدی باشد ، در صورتی که بتوان به کمک اهدای جنين از این مشکل جلوگیری نمود ، از اهدای جنين استفاده می شود.
روند اهدای جنين
برای زوج هایی که مشکل ناباروری داشته و تمایل به استفاده از اهدای جنين دارند ، می توان از 2 منبع ، استفاده نمود. اول زوج هایی که برای درمان ناباروری خود از تکنیک تزریق اسپرم به تخمک (میکرواینجکشن) استفاده کرده اند و تعداد جنین های تشکیل شده بیشتر از تعداد جنین های انتقالی بوده و دیگر تمایلی به استفاده از جنین های منجمد شده خود ندارند و دسته دوم زوج هایی هستند که مشکل ناباروری نداشته و تمایل دارند که اهدای جنين کنند.
بعد از مراجعه زوجین به مركز ناباروري و انجام آزمایشات بعد از اثبات اینکه هیچ کدام از روش های درمان ناباروری برای زوجین جوابگو نیست ، به واحد مددکاری معرفی می شوند. در این واحد درباره تمام زوایای این مساله به زوجین توضیح داده شده و بعد از سپری شدن مدت انتظار زوجین ، برای احراز صلاحیت اخلاقی و جسمی و اجتماعی نامه ای به دادگاه خانواده و پزشکی قانونی فرستاده می شود. بعد از صدور مجوز های لازم می توانند وارد دوره درمانی شوند.
از شرایط اهدای جنين ، ناشناس ماندن پدر و مادر است . به این معنی که تا سن 18 سالگی زوجین اهدا کننده و دیافت کننده همدیگر را نشناخته و بعد از سن 18 سالگی فرزند حاصل ، تنها در صورت درخواست فرزند ، هویت پدر و مادر ژنتیکی به او اعلام می شود. نکته بسیار مهم در روند درمان این است که هم زوج اهدا کننده و هم زوج دریافت کننده درباره مسائل حقوقی و شرعی این موضوع تحقیق کرده و آن را پذیرفته باشند.
